Pillen en pils
Na vijftien jaar kwam ik weer eens op HDS. Ik was twee weken eerder door Bert Sanders geattendeerd op het feit dat er een wedstrijd zou zijn. Ik moest zeker komen kijken.
Ik als van ouds naar HDS gefietst en heb, langs de lijn gezeten, de wedstrijd bekeken.
De vijftien jaar die gepasseerd zijn na mijn hockeyleven op HDS waren niet ongemerkt voorbij gegaan. De tand des tijds had zijn werk gedaan. Maar onder de witte haren zag ik nog sporen van wie we ooit geweest waren. Na een monter fluitsignaal kwamen de mannen in beweging; althans sommige van hen. Er was een tweedeling zichtbaar tussen statische en dynamische spelers. De in mijn ogen meest dynamische speler bleek, zo werd mij verteld, de oudste van het stel zijn. Dat geeft goede hoop aan de jongere spelers. Met wat goede wil is er nog een soepel perspectief.  
Voorafgaand aan de wedstrijd, was ik in dug-out getuige van een gesprek over pillen en de exotische namen die die pillen hebben. Het waren namen als Peradril, Vladix, Exoban, en niet te vergeten Estaminet, of hoe die pillen en pilsen ook mogen heten. De pillen werkten goed want iedereen heeft de wedstrijd volbracht. Enige re-shuffeling van spelers was genoeg om er een evenwichtige wedstrijd van te maken. De eindstand van 4-4 was echter voor niemand een verrassing. Hoe ik het had gevonden werd mij gevraagd. Ik heb geantwoord dat je kon zien dat het plezier ervan afspatte.

Na de wedstrijd kon het gebruikelijke innemen (van Estaminet) beginnen. Ook daarin was het tempo wat afgenomen. De veroudering had klaarblijkelijk enige wijsheid gebracht.
De middag werd afgerond met een fantastische rijsttafelmaaltijd. Ik mocht als gast aanzitten. Heel hartelijk dank daarvoor.
Jaap van Lakerveld